Inwoners Romeins Tongeren krijgen een gezicht
Auteur: Harry Lindelauf
Fotografie: -
Wetenschappers hebben de gezichten gereconstrueerd van een man, een jongen en een meisje die aan het begin van de jaartelling zijn begraven in Tongeren. Het resultaat van de reconstructie is vanaf 1 mei te zien in de entree van het Gallo-Romeins museum in Tongeren. In 2013 zijn de skeletten van de drie inwoners van Romeins Tongeren gevonden bij opgravingen ten noordwesten van Tongeren. In een grafveld lagen 15 graven met de resten van 12 volwassenen en 5 kinderen.
Historische sensatie
Een graf trok in het bijzonder de aandacht van de onderzoekers onder leiding van Henk van der Velde van het Vlaams Erfgoed Centrum: ‘Tijdens de ontdekking van dit graf beleefden we een moment van historische sensatie. Het zette ons aan tot deze studie. Het resultaat ervan is baanbrekend.’
In het meest opvallende graf liggen een man van 40 tot 50 jaar, een meisje van ongeveer 3 jaar en een jongen van rond de 6 jaar. De man en de jongen lagen begraven op hun buik, het meisje op haar zij. Een opmerkelijk detail: het meisje had haar armen om de benen van de volwassen man geklemd. Aannemelijk is dat de man en de twee kinderen tegelijkertijd om het leven kwamen en werden begraven.
Broer en zus
Uit DNA-onderzoek blijkt dat de kinderen broer en zus zijn, de man is geen familie. De goede bewaarstaat van de schedelresten en de resultaten van het DNA-onderzoek lieten toe om gezichtsreconstructies uit te voeren. Het onderzoek is onderdeel van een groter project waarmee de Belgische wetenschappers willen achterhalen waar de eerste generaties bewoners van Tongeren vandaan kwamen. Dankzij de verhouding van strontium-isotopen in de kiezen kon worden afgeleid dat ze zijn geboren in de omgeving van Tongeren.
Kleur ogen, huid en haar
Het DNA-onderzoek gaf ook de kleur van de ogen, de huid en het haar prijs. Daarmee kon fysisch antropoloog en archeoloog Maja d’Holossy (Universiteit van Amsterdam) aan de slag voor de reconstructie van de gezichten. De reconstructies van de man en de jongen waren mogelijk dankzij de beschikbare informatie. Bij het meisje was een reconstructie lastig: voor haar zijn de beschikbare resten en de biologische verwantschap met de jongen gecombineerd om tot een reconstructie te komen.
